Buitenaards net-protocol komt naar Aarde
De peetvader van het internet, Vint Cerf, wil het protocol dat is ontwikkeld voor een interplanetair internet gaan inzetten voor mobiele netwerken op Aarde.
De peetvader van het internet, Vint Cerf, wil het protocol dat is ontwikkeld voor een interplanetair internet gaan inzetten voor mobiele netwerken op Aarde.
Buitenaards net-protocol komt naar Aarde
De peetvader van het internet, Vint Cerf, wil het protocol dat is ontwikkeld voor een interplanetair internet gaan inzetten voor mobiele netwerken op Aarde.
Cerf deed de plannen tijdens de OpenMobileSummit uit de doeken. Het is de bedoeling om het Delay-Tolerant Networking (DTN) protocol in te zetten om de connectiviteit van draadloze netwerken te verbeteren. Daarom is het protocol als applicatieplatform toegevoegd aan Google Android.
Het DTN-protocol is ontwikkeld om problemen met informatie-uitwisseling in de ruimte te verhelpen. Cerf begon al in 1998 samen met NASA aan een protocol voor interplanetair internet. Eerst werd er gekeken naar het oude, vertrouwde TCP/IP-protocol. Dit bleek al snel ongeschikt voor draadloos internet over lange afstanden.
Problemen met lichtsnelheid
"Er was een klein probleem met de lichtsnelheid", vertelt Cerf op het congres, aldus The Register. "Als de Aarde en Mars het dichtst bij elkaar staan, dan zijn we 56 miljoen kilometer van elkaar verwijderd. Het duurt 3,5 minuut om een enkele reis te maken en 7 minuten om om een retourtraject af te leggen. Als we op zijn verst van elkaar af staan, 376 miljoen kilometer, dan is het 20 minuten voor een enkele reis en 40 minuten voor het retourtraject. Probeer TCP/IP maar eens te gebruiken voor een retourtraject van 40 minuten."
De afstand is niet het enige probleem. Hemellichamen bewegen zich door de werking van de zwaartekracht een het draaien van de planeten constant van elkaar af. Ook dat is niet ideaal voor een TCP/IP-verbinding.
Aards protocol
Het 'oude internet' gaat uit van een constante verbinding en twee computers die communiceren via TCP/IP. Als er problemen met de verbinding zijn wordt er telkens opnieuw geprobeerd de communicatie af te ronden totdat alles verzonden is. DTN probeert deze interrupties op te vangen door elk internetknooppunt (node) de opdracht te geven alle informatie op te slaan totdat er een ander knooppunt is die de informatie kan ontvangen. Daardoor hoeft alle data maar een keer verzonden te worden, waardoor het zich automatisch via het netwerk verspreidt.
Volgens Cerf is het ook handig om dit protocol op Aarde te gebruiken. Volgens Cerf zijn mobiele netwerken vaak al overbelast. "Op een bepaalde manier is mobiel al een dichtbevolkte en vijandige omgeving. We weten allemaal dat tijdens het rijden de dekking niet altijd even goed is." Terwijl het TCP/IP-protocol erg kwetsbaar blijkt is het DTN-protocol erg bestendig tegen vertragingen, aldus Cerf. Naast de Android-applicatie is het plan om het protocol te testen in satellieten met Cisco-routers.
Die 8,5 min. klopt, maar dat is dan wel de afstand Aarde - Zon.
Correct. Het voornaamste probleem is de beperking door de lichtsnelheid: van aarde tot maan duurt IIRC al 8.5 minuut. Dan geeft mijn ping ook een timeout ;) Mijn grootste vraag is dus hoe men dit denkt op te lossen door meer nodes, want die zijn er in de tussenliggende ruimte domweg niet.
Op zich trouwens een buitengewoon interessant verhaal, want het raakt natuurlijk vanalles dat we hier op aarde voor lief nemen, nl. instant communicatie. Dat kun je zoals we nu kunnen beoordelen gewoon schudden in de ruimte omdat de afstanden dermate bizar groot zijn dat zelfs het licht met aanzienlijke vertraging aankomt. Als ik even m'n sci-fi hoedje opzet worden ook planeetveroveringstechnieken zoals "van 2 kanten aanvallen" op die manier bijzonder moeilijk, omdat je gewoon niet snel op elkaar kunt reageren. Ja, als je er al zowat omheen cirkelt, maar dat soort operaties vergen wel wat meer planning qua aanvliegroutes enzo.
/me gaat weer rustig in z'n mand liggen.
Elke vorm van elektromagnetische straling, dus radiogolven, (laser) licht, etc. worden inderdaad afgebogen door het zwaartekrachtveld van een hemellichaam. Deze afbuiging is over 'korte' afstanden (en dat is Aarde-Mars astronomisch gezien) verwaarloosbaar en feitelijk niet te meten. En bovendien: die afbuiging zou juist richting Mars (of Aarde) gaan, en niet er van af want de overige planeten zoals Venus staan in die situatie meestal veels te ver voor een merkbare invloed. Je zou er alleen last van hebben als je signaal dicht langs de zon moet, wat tevens betekent dat er erg veel storingen van andere aard optreden.
Wat ruimte stof betreft geldt het zelfde: de afstand is te kort om het signaal te beïnvloeden (te verzwakken) door middel van absorptie. Ruimtestof houdt bovendien alleen maar straling van een bepaald frequentie gebied tegen zoals zichtbaar licht terwijl IR of UV licht en andere frequenties gewoon passeert.
Ik vind het knap hoe ze signalen over zulke lange afstand door de ruimte krijgen. Op de aarde weet je ongeveer waar je signalen doorheen moeten (lucht, vacuuum, water, beton etc). Maar in de ruimte heb je met zulke afstanden toch te maken met afbuiging van je signaal door oa. aantrekkingskracht, ruimtestof, etc.
Nou ja, dat was het argument dus juist WEL. Ik ben niet genoeg thuis in ruimtevaarttechnologie om te weten hoe dat werkt met communicatie tussen aarde en de Rover, maar het zal niet een HTTP lijntje wezen dunkt me.
Zoals het artikel het omschrijft wordt het wegvallen van packets voorkomen door tijdelijke nodes te gebruiken die zelf wachten tot ze een pakketje data compleet krijgen en het dan pas gaan sluizen (ff simpel samengevat, maar ik kan er natuurlijk naast zitten). TCP/IP is daar niet geschikt voor ivm de afstanden/tijdspannes waar we het over hebben. Soit, dat volg ik. Hoe je dat echt wilt oplossen dmv nodes als je het hebt over een stuk lege ruimte ontgaat mij dus volkomen, terwijl dat WEL is wat het artikel impliceert.
Tussen Aarde en Mars heb je geen nodes nodig, die worden ook niet gebruikt door verbindingen voor de Rover, alleen een relay satelliet. Maar hoe deze man ook wil protocollen, hij zal toch afhankelijk blijven van de lichtsnelheid. Dus missschien messages in 1 burst uploaden net zoals een webpagina, maar dat het tijd gaat kosten staat buitenkijf evenals het langer zal gaan duren dan de paar milliseconden dat een pagina opvragen nu kost.
je kunt ook gewoon niets zeggen
Beam me up Webbie
Ghe. Ik zie nog wel een ander probleem: leuk van die nodes enzo, maar tussen Aarde en Mars zijn geen nodes en die komen er ook niet. Dus hoe dit het probleem oplost ontgaat me enigzins, maar als er iemand is die hier meer van weet laat ik me graag beter voorlichten :)
Deze beschrijving roept bij mij de herinnering op van o.a. FidoNet! Toen kon het ook uren/dagen duren voordat een message werd gerelayed omdat de bbs-en (toevallig in fidonet termen ook nodes) geen directe verbinding met elkaar hadden.
Misschien een idee voor TMobile om dit te implementeren voor hun mobiel internet. Dat is ook zo traag.
Reageer
Preview